Kochane Dzieci! Nasi pielgrzymi znaleźli nocleg. Na pielgrzymce nocleg to bardzo ważna sprawa. Bo, żeby iść dalej to trzeba odpocząć i nabrać sił. Noclegi to nie są apartamenty czy hotele pięciogwiazdkowe. To są takie pokoje z łóżkami i stolikiem, z łóżkami nawet piętrowymi. I tu pojawił się problem, bo chłopcy pokłócili się o to, kto śpi na górze a kto na dole.
Ks. Jerzy, opowiedział chłopcom pewną historię związaną ze Św. Dominikiem Savio, patronem ministrantów. Otóż pewnego razu dwóch starszych jego kolegów umówiło się na wspólną bijatykę. Z odległości kilku metrów mieli obrzucać się kamieniami. Dowiedział się o tym Św. Dominik i postanowił im to uniemożliwić. Poprosił ich by spełnili jedną prośbę. Na miejscu walki wyjął krzyż i powiedział: Jezus na krzyżu przebaczył swoim katom, a wy chcecie wymierzyć sobie zemstę z powodu takiego głupstwa. I dodał, że skoro chcą dopuścić się przemocy i rzucać kamieniami, to niech najpierw tymi kamieniami uderzą w niego.
Chłopcy zrozumieli ta historię, ze kłótnia niczemu nie służy i obraża Jezusa. Jezus cieszy się jak ludzie żyją w zgodzie i sobie nawzajem przebaczają. Chłopcy postanowili łóżko na górze oddać Wiktorii, która nakłoniła ich do przebaczenia.
PYTANIA:
- Jakiego Świętego poznali nasi bohaterowie?
- Czego on nas uczy? Czy łatwe jest powstrzymywanie innych od grzechy i nakłanianie o zgody i przebaczenia?
- Z czego najbardziej cieszy się Pan Jezus?
„Modlitwa franciszkańska”
Panie, uczyń mnie narzędziem Twego pokoju.
Tam, gdzie nienawiść – pozwól mi siać miłość,
gdzie krzywda – przebaczenie,
gdzie zwątpienie – wiarę,
gdzie rozpacz – nadzieję,
gdzie mrok – światło,
tam gdzie smutek – radość.
Spraw, Panie, abym nie tyle szukał pociechy,
ile pociechę dawał;
nie tyle szukał zrozumienia, co rozumiał
nie tyle był kochany, ile kochał.
Albowiem dając – otrzymujemy,
przebaczając – zyskujemy przebaczenie,
a umierając – rodzimy się do życia wiecznego.