ŻYWY RÓŻANIEC
W 1826 roku, młoda Francuzka – Paulina Maria Jaricot, mając na celu rozpowszechnienie modlitwy różańcowej poprzez wprowadzenie praktyki codziennego odmawiania różańca, zaczęła organizować w swoim mieście, Lyonie, piętnastoosobowe grupy, które miały utworzyć Żywy Różaniec. Każda bowiem z osób należących do danej Róży, zobowiązywała się do codziennego odmówienia jednej dziesiątki różańca z rozważaniem jednej z 15 tajemnic różańcowych w intencjach: misyjnej i papieskiej, wyznaczanych na dany miesiąc.
W tej pomysłowej inicjatywie chodziło jej nie tylko o codzienną medytację tajemnic życia i śmierci Jezusa, ale i o przypomnienie każdej z osób, że jest w komunii ze „wspólnotą niewidzialną, ale realną, która codziennie gwarantuje odmówienie całego różańca” w każdej żywej Róży. I tak, różaniec zaczął „żyć” codziennym swoim życiem: w każdej parafii, w każdej miejscowości, gdzie powstały i działały „Róże różańcowe”. W przypadku śmierci kogoś z Róży, na jego miejsce szybko znajdowano zastępstwo, by Róża mogła dalej żyć bez „przerwy” modlitewnej.
Wkrótce Żywy Różaniec stał się bardzo popularny w całej Francji. Dwa lata później istniało tam już 150 grup, a kilka lat po powstaniu tej inicjatywy, tylko w samej Francji należało do niego ponad 3 miliony wiernych. W 1827 roku papież Leon XII pobłogosławił to dzieło, a jego następca Grzegorz XVI, w 1832 roku wydał dokumenty zatwierdzające Stowarzyszenie Żywego Różańca. Obecnie do Żywego Różańca należy kilkadziesiąt milionów członków.
„Po pięciu latach Paulina zapisała: “Liczba odmawianych dziesiątek Różańca rośnie z niewiarygodną szybkością we Włoszech, Szwajcarii, Belgii i Anglii, i wielu rejonach Ameryki… Wszędzie, gdzie tworzą się piętnastki, można zauważyć nie notowane wcześniej umacnianie się dobra”.
Odkąd w 2002 roku Ojciec Święty Jan Paweł II wprowadził jeszcze jedną część różańca – Część Światła – wszędzie tam, gdzie to możliwe, aby codziennie mógł być odmówiony cały różaniec, wszystkie cztery części – liczba członków poszczególnych róż powinna wzrosnąć do 20.
Nazwa „Żywy Różaniec”
Nazwa ta została zaczerpnięta z papieskiego brewe, w którym Ojciec Święty wyjaśnia, iż “Stowarzyszenie „Żywy Różaniec” posiada w swojej nazwie słowo: „Różaniec”, gdyż jego członkowie, podzieleni na grupy po 15 osób odmawiają go codziennie, każdy jedną dziesiątkę, a także dlatego, że każda grupa składa się z tylu osób, ile jest tajemnic w Różańcu”. Dalej znajdujemy wyjaśnienie, skąd w określeniu stowarzyszenia wzięło się słowo: „żywy”. Otóż “zwie się je „Żywym”, gdyż ci, którzy go tworzą, są zastępowani przez kolejnych, gdy ci umierają, bądź, gdy zeń odchodzą”. Zmieniają się czasy, duszpasterze w parafiach, a Żywy Różaniec wciąż trwa – to jest jego natura i w tym leży jego siła. Dzisiaj natomiast, po wielu latach, wiemy jeszcze i to, że życie Wspólnoty jest ożywiane modlitwą, w sumie obejmującą cały Różaniec (wszystkie części), a także codziennym rozważaniem tajemnic z życia Jezusa i Maryi. Systematyczna, modlitwa grupy osób, to jest naprawdę żywy Różaniec, a nie tylko kryształowe czy drewniane paciorki…” (wg ks.Sz.M.jw.). Obecnie do Żywego Różańca należy kilkadziesiąt milionów członków.
“Żywy Różaniec” jest zorganizowaną wspólnotą osób, które modlą się codziennie na różańcu. Organizacja ta odpowiada kształtowi samej modlitwy różańcowej, która polega na rozważaniu 20 tajemnic z życia Jezusa i Maryi przy jednoczesnym odmawianiu przy każdej tajemnicy jednego “Ojcze nasz” 10 “Zdrowaś Maryjo” i jednego “Chwała Ojcu”.
„Najważniejszą rzeczą i najtrudniejszą jest uczynić różaniec modlitwą wszystkich” – napisała założycielka Żywego Różańca, służebnica Boża, Paulina Jaricot. Każdy człowiek może znaleźć w ciągu dnia kilka minut, aby odmówić dziesiątek różańca, czyli jedną tajemnicę.
Każda “Żywa Róża” składa się z 20 osób, a każda z nich odmawia codziennie przynajmniej jedną tajemnicę różańca. Koniecznie jednak tę, która zostaje powierzona do rozważania i odmawiania raz w miesiącu, przy “zmianie tajemnic”. Przy tej zmianie, co miesiąc, wszystkim członkom przydziela się nowe tajemnice do odmawiania, w taki jednak sposób, aby w jednej “Żywej Róży” były każdego dnia odmówione wszystkie tajemnice w sumie dwadzieścia. Tak więc, nawet, gdy poszczególni członkowie “Żywej Róży” odmawiają dziennie tylko jedną tajemnicę, to w całej Róży rozważany jest cały różaniec, czyli wszystkie części i tajemnice.
Bardzo istotne jest również to, że wszyscy członkowie Róży modlą się w tej samej intencji, która jest również zmieniana co miesiąc (patrz zakładka. Powierzają również Bogu inne poleceone intencje parafialne lub poszczególnych osób.
PODSUMOWUJĄC
1. Każdy członek Żywej Róży odmawia codziennie jedną, wyznaczoną na dany miesiąc, tajemnicę różańca (oczywiście może odmawiać cały różaniec, ale zawsze musi odmówić tajemnicę wyznaczoną)
2. Czyni to w wybranym przez siebie miejscu i czasie.
3. Pozostali członkowie Żywej Róży również odmawiają swoje tejemnice.
4. Każdego dnia Żywa Róża odmawia zatem cały różaniec! Mały wkład – wielka zasługa!
5. Po miesiącu następuje zmiana tajemnic.
6. Raz w miesiącu, w wyznaczonym dniu, Róże gromadzą się na Mszy św. i spotkaniu formacyjnym.
Odpusty zupełne dla członków Żywego Różańca
Można otrzymać je w dniu przyjęcia do Żywego Różańca, a także w dniach szczególnie ważnych dla modlitwy różańcowej:
1. w dniu Ofiarowania Pańskiego (2 lutego),
2. w dniu Zwiastowania Pańskiego (25 marca),
3. w dniu Zmartwychwstania Pańskiego,
4. w dniu Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny (15 sierpnia),
5. w dniu Matki Bożej Różańcowej (7 października),
6. w dniu Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny (8 grudnia),
7. w dniu Narodzenia Pańskiego (25 grudnia).
8. w rocznice przyjęcia do Żywego Różańca