Na południowym zboczu wzgórza rozciąga się cmentarz parafialny założony w 1814 r., powiększony około 1860 r. Najstarsze z zachowanych nagrobków pochodzą z połowy XIX w. Wcześniejsze zostały zniszczone z rozkazu Szeli w 1846 r. (podobno miał to uzasadniać słowami: „i w tym równość być musi”). Uwagę zwraca położona na lewo od bramy głównej kaplica neogotycka z 1860 r. ufundowana przez Ludwikę z Boguszów Gorayską na miejscu, gdzie w czasie rabacji pochowano ciała 23 ofiar rzezi (wówczas teren ten znajdował się poza cmentarzem). Na frontonie kaplicy umieszczono herb Boguszów i napis z nazwiskami pomordowanych.
D.O.M
KU WIECZNEJ PAMIĘCI
STANISŁAWOWI z ZIĘBLIC BOGUSZOWI. WIKTORYNOWI
NIKODEMOWI. WŁODZIMIERZOWI i TYTUSOWI BOGUSZOM.
ZABIERZOWSKIEMU. POHORECKIEMU. BILIŃSKIEMU. KALICIE.
KLEINOWI. STRADOMSKIEMU. GUMIŃSKIEMU. PIESZCZYŃSKIEMU.
ROSKOSZNEMU STRADOMSKIEMU. PIOTROWSKIEMU. OLSZAŃSKIEMU.
KACZKOWSKIEMU. TOWARNICKIEMU w D.19.LUTEGO 1846.R
Z TEGO ŚWIATA BOLEŚNIE ZESZŁYM a TU POCHOWANYM.
LUDWIKA z BOGUSZÓW GORAYSKA TĘ KAPLICĘ POSTAWIŁA. 1860.R.
We wnętrzu znajduje się marmurowe epitafium nagrobne poświęcone Olszańskim dzierżawcom Głobikówki.
Na prawo od kaplicy w osobnej mogile spoczywa Włodzimierz Bogusz. Z cokołu wzniesionego z polnych kamieni wyrasta metalowy krzyż z postacią Chrystusa. Na brązowej tablicy widnieje napis:
WŁODZIMIERZ BOGUSZ
UR. 17 GRUDNIA 1832, ZGINĄŁ 20 LUTEGO 1846 R.
ZBYT WCZEŚNIE ŻYCIA JEGO ZGINĘŁO ZARANIE,
UCIEKŁA Z ZIEMI DUSZA NIEWINNA I CZYSTA.
WIĘC WIECZNY ODPOCZYNEK RACZ MU DAĆ O PANIE
I SPRAW TO, NIECH MU ŚWIECI ŚWIATŁOŚĆ WIEKUISTA.
A MNIE COM TU ZOSTAŁA DAJ ŚWIĘTE UFANIE,
ŻE TA DROGA ZA GROBEM NIEPEWNA I MGLISTA,
NA KTÓRĄŚ RZUCIĆ RACZYŁ CIENIE TAJEMNICE,
ZŁĄCZY NAS I PRZED TWOJE SPROWADZI OBLICZE.
W sąsiedztwie pochowano w okazałym grobowcu Józefę z Jordan Stojowskich z Ziemblic Boguszową (zm.1892 r.). Nieco bliżej głównej alejki położony jest grób Stanisława Nowiny Krasuskiego zmarłego w wieku 86 lat w Gorzejowej. Prawie zatarty napis przypomina o uwięzieniu Krasuskiego przez władze austriackie w 1846 r. za działalność spiskową. Po przeciwnej stronie kaplicy znajduje się grobowiec Rutowskich. Pochowano w nim Klemensa Rutowskiego (1805-1896), jego żonę Karolinę z Drogosław Truszkowskich (1825-1911) i Zofę z Ziemblic Bogusz (1838-1901) właścicielkę Smarżowej. O zasługach Klemensa Rutowskiego informuje napis:
Żołnierz narodowy 1831, Kapitan gwardyi nar. 1841
Więzień stanu 1864. Dr. praw. Adwokat kraj. właściciel dóbr.
Poseł na sejm. Burmistrz miasta Tarnowa.
Obok kaplicy został pochowany także ks. Jan Jurczak proboszcz siedliski z okresu rabacji (zm. w wieku 76 lat 22.III.1880 r.). Groby księży znajdują się w innej części cmentarza. Prowadzi do nich główna alejka. Spoczywa tu ks. Karol Kawula (1910 – 1977) długoletni zasłużony proboszcz parafii, kapelan AK, autor pracy Obrazki z dziejów parafii Siedliska Bogusz (Siedliska Bogusz 1968, mps). Pracę tę pisał z myślą o swoich parafanach, „aby poznawszy swą bogatą przeszłość, wyciągnęli wnioski na lepszą przyszłość, by zapanowała między nimi jedność, miłość i braterstwo, by pamiętali, że są dziećmi jednego Ojca i jednej Matki Ojczyzny i zawsze Dobrej Matki Siedliskiej”. Na tablicy nagrobnej umieszczono fotografię ks. Kawuli. Grób jest dobrze widoczny od bramy cmentarza dzięki dużej płaskorzeźbie przedstawiającej Chrystusa Zmartwychwstałego. Obok znajduje się grobowiec z wysmukłym obeliskiem kryjący zwłoki ks. Antoniego Ruminowskiego (1866-1922) proboszcza parafi w okresie budowy nowego kościoła. Został on ufundowany przez uczniów zmarłego, o czym informuje napis: „Wielkiemu przyjacielowi młodzieży uczniowie”. Nieco niżej w grobie rodzinnym pochowano pochodzącego z Grudnej Dolnej ks. Wojciecha Białasa (zm. 39.VII.1984r.) – proboszcza parafii Żegocina, honorowego radcy Kurii Biskupiej w Tarnowie. W pobliżu znajduje się grobowiec Lewickich ozdobiony dużym betonowym krzyżem. Pochowano tu: Witolda (1859-1931) i Paulinę (1873-1923) Lewickich oraz ich córkę Zofię Adamkiewiczową (1896-1974). Witold Lewicki doktor prawa, dziennikarz, publicysta wykazywał dużą aktywność polityczną na przełomie XIX/XX w. Był redaktorem wielu pism galicyjskich, a w latach 1890-1900 posłem do Rady Państwa w Wiedniu. Po objęciu w posiadanie Siedlisk Bogusz i Głobikowej należał do Rady Powiatowej w Pilźnie. Po I wojnie światowej osiadł w majątku wyłączając się z czynnego życia politycznego. Jego żona (Paulina Krzykowska) była znaną pianistką warszawską. Na prawo od głównej alejki umieszczono grobowiec Władysława Chajca (1904-1986), sławnego rzeźbiarza ludowego z Kamienicy Górnej. O jego pasji życiowej przypomina rzeźba Chrystusa Frasobliwego umieszczona w zaszklonej wnęce. W głębi cmentarza pochowany jest w rodzinnym grobie Władysław Gawroński (1872-1964) zasłużony kierownik szkoły w Siedliskach Bogusz. W niewielkiej odległości znajduje się grób Jana Kordeli zamordowanego w Oświęcimiu w 1943 r. Na cmentarzu można też spotkać sporo innych nagrobków posiadających wartość artystyczną. Należą do nich m.in. pochodzące z lat dwudziestych groby dzieci: Rozalii Chajcówny i Zosi Korasadowiczówny.
13 czerwca 2020 roku został odsłonięty i poświęcony nagrobek-pomnik Kapitana Jana Zdziarskiego, który poległ w Bitwie Warszawskiej w 1920 roku pod Radzyminem.