15 sierpnia Kościół obchodzi wyjątkowe święto – Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny, w naszej tradycji zwane też świętem Matki Boskiej Zielnej. Kościół tego dnia przypomina swoim wiernym wielki dogmat wiary katolickiej, ogłoszony w 1950 r. przez papieża Piusa XII, mówiący o tym, że „Maryja Matka Chrystusa wraz z ciałem została wzięta do nieba”. Skoro Matka Chrystusa była poczęta bez grzechu, to w konsekwencji nie podlegała też prawu śmierci, gdyż śmierć jest skutkiem grzechu pierworodnego. Nigdzie nie mówi się o śmierci Matki Bożej, raczej używa się zwrotu „zaśnięcie Najświętszej Maryi Panny”. Ostatnia wzmianka o Matce Bożej zawarta jest w „Dziejach Apostolskich”. Pokazuje Ją trwającą z uczniami na modlitwie w Wieczerniku i oczekującą na Ducha Św. Według Tradycji „Wniebowzięcie Maryi” odbyło się w 48 r. po Chrystusie, w piętnaście lat po „Wniebowstąpieniu”. Apostołowie zebrali się w Jerozolimie, by być w przy Maryi w jej ostatnich chwilach. W momencie Jej zaśnięcia widzieli śpiewające chóry anielskie. Ciało złożyli w grobowcu w Ogrodzie Getsemani. Nie było z nimi apostoła Tomasza, który po powrocie z ewangelizacji Indii pojawił się po trzech dniach. Na jego prośbę otworzono grób, ale ciała tam nie znaleziono, tylko prześcieradło w które było owinięte. W powietrzu unosił się zapach kwiatów. Wszyscy zrozumieli, że Jezus zabrał swoją matkę prosto do nieba z ciałem.
Święto Matki Boskiej Zielnej przypada w okresie późnego lata, kiedy dobiegają końca prace żniwne, bo jak mówi stare powiedzenie: „Na Wniebowzięcie pokończone żęcie”. Lud przynosząc wiązanki zbóż, owoców i roślin, dziękował Matce Bożej za pomoc w ciężkiej pracy na roli oraz za opiekę nad ludźmi i ich plonami. W dniu tym podczas uroczystych nabożeństw błogosławi się kłosy zbóż, owoce i kwiaty. Przed ołtarzami są ustawiane wieńce żniwne i bukiety, które poświęcają kapłani. Dołącza się do tego upieczony z tegorocznych zbiorów chleb. Zwyczaj święcenia w tym dniu ziół polnych, kłosów zbóż i owoców wywodzi się on ze starej chrześcijańskiej legendy – apokryfu – mówiącego o tym, jak apostołowie po otwarciu grobu Matki Bożej nie znaleźli tam jej ciała, tylko same zioła i kwiaty. Zwyczajowi temu towarzyszy wiara, że zioła poświęcone w tym dniu za pośrednictwem Maryi otrzymują moc leczniczą i chronią od chorób i zarazy oraz mają niezwykłą moc ochrony przed złem. Rolnicy tego dnia dziękują też Bogu za plony ziemi i ziarno, które zebrali z pól, sierpień jest przecież miesiącem żniw! Wianki z kwiatów, ziół i kłosów w każdym rejonie kraju są inaczej nazywane i układane. Wianki mają też zapewnić dostatek, dlatego dawniej wykruszano z poświęconych ziół ziarno i mieszano je z nowym, które miało iść na siew. Również łupiny poświęconych owoców zawieszano na drzewach, aby obrodziły one w roku następnym. Ze świętem Matki Bożej Zielnej związana są przysłowia: „Na wniebowzięcie pokończone żęcie”; „Gdy na Wniebowzięcie Panny ciepło dopisuje, to ciepły i pogodny koniec lata obiecuje”; „W sierpniu każdy kwiat woła – zanieś mnie do kościoła
ŚWIĘTO WOJSKA POLSKIEGO – to święto państwowe Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, obchodzone 15 sierpnia na pamiątkę zwycięskiej bitwy warszawskiej z 1920 roku, zwanej też Cudem nad Wisłą. Bitwa ocaliła nie tylko niedawno odzyskaną polską niepodległość, ale była to jedna z najważniejszych bitew XX wieku w dziejach świata. Wojsko Polskie na czele ze zwycięskim wodzem marszałkiem Józefem Piłsudskim zatrzymało i zwyciężyło milionową nawałę Armii Czerwonej i uratowało nie tylko Polskę, ale całą Europę przed niewolą oraz wprowadzeniem sowieckiego totalitaryzmu i systemu komunistycznego.
W całej Polsce w tym dniu odbywają się uroczyste msze święte w intencji poległych na polu chwały, apele na cmentarzach i grobach żołnierzy. Z okazji 100-lecia Niepodległości RP zawsze odbywa się Wielka Defilada Niepodległości – pod takim hasłem Ministerstwo Obrony Narodowej organizuje paradę z okazji święta Wojska Polskiego. Biorą w niej udział nie tylko żołnierze z Polski i państw sojuszniczych, ale i rekonstruktorzy z historycznym sprzętem.
