Sierpień to czas żniw. Ze żniwami przez wieki związane były różne zwyczaje. Podstawa jednak zwyczaju była wszędzie ta sama: oto rolnicy uroczyście ścinali ostatnie kłosy zbóż, i równie uroczyście wśród śpiewów i muzyki przynosili je w formie ozdobnego wieńca do parafialnego Kościoła. Rolnicy wierzyli, że ta akcja obrzędowa i błogosławieństwo może wywierać wpływ na przyrodę.
Rozpoczęcie żniw było ważnym wydarzeniem w rocznym cyklu pracy na roli. Przede wszystkim należało wybrać dzień szczęśliwy, najlepiej sobotę, jako dzień poświęcony Matce Bożej. Do pracy przystępowali kosiarze ubrani schludnie, a nawet odświętnie, w niektórych regionach kraju dziewczęta przystrajały głowy kwiatami. Rozpowszechniony był zwyczaj uczestniczenia w okolicznościowym nabożeństwie. Kapłan udzielał wszystkim błogosławieństwa, czasem kropił kosy i sierpy wodą święconą. Pierwsze ścięte kłosy układano na polu w kształt krzyża. Istniał zwyczaj, że pierwszy snopek zanoszono do chaty, aby pod domowym krzyżem czy obrazem czekał na dzień zwózki zboża do stodoły i chronił zabudowania gospodarskie przed uderzeniem pioruna.
Nie ścinano zboża do ostatniego kłosa. Ostatnie kłosy są niejako symbolem całego plonu; w niektórych okolicach wiązano je razem, strojono w kwiaty i wstążki, i tak powstały znane dzisiaj, wieńce dożynkowe.
Uroczystym zakończeniem żniw – tak jak i dzisiaj – były dożynki, rozmaicie w różnych okolicach nazywane: obżynki, wyżynki, wieniec, wieńczyny.
Dożynki to radosny obrzęd zakończenia żniw i złożenie Stwórcy nieba i ziemi, tego wszystkiego, co dała matka ziemia w czasie pracy żniwnej. Zawsze głównym akcentem dożynek było uroczyste błogosławieństwo wieńca, symbolizującego trud żniwiarzy.
Wieniec splatano najczęściej z żyta i pszenicy, albo jeden z żyta, a drugi z pszenicy. Dekorowano go bardzo bogato owocami jarzębiny, gałązkami leszczynowymi, kwiatami, mirtem, bukszpanem, sitowiem, wstążkami, jabłkami, a także piernikowym sercem, co wyrażało bogactwo lasów i pasiek.
Wieniec dożynkowy przechowywano starannie, ponieważ ziarna z jego kłosów używano do siewu, aby zapewnić sobie w przyszłym roku dobre plony.
Dziś dożynki są świętem rolników. A współczesne wieńce dożynkowe niejednokrotnie są niezwykłymi dziełami sztuki ludowych twórców, mających wiele oryginalnych pomysłów na ich tworzenie. Dobrze jednak, że są one nadal kultywowane, gdyż niosą ze sobą najważniejsze przesłanie, które zawarte jest w pięknych słowach pieśni: „Bogu z Jego darów chleb niesiemy czysty. Owoc ziemi i rąk naszych przyjmij, Ojcze wiekuisty”. Oby za każdym razem, kiedy bierzemy do ręki chleb, towarzyszyła nam świadomość, że jest to owoc ziemi i naszej pracy otrzymany od Boga, za co powinniśmy Mu nieustannie składać dziękczynienie.
W naszym Kościele w 5 września na kilka dni przed Świętem Matki Bożej Siewnej, Patronki Siedliskiej Parafii, na sumie o godzinie 11.00 zostaną poświęcone Wieńce Dożynkowe z tegorocznych kłosów zboża oraz ziół i bukietów kwiatów. Wszystkich wieńców dożynkowych będzie aż 19 ponieważ w tym dniu będziemy przeżywali Dożynki Gminno- Parafialne Ziemi Brzosteckiej z udziałem Władz naszej Gminy.
W tym dniu nie przychodzimy do Kościoła z pustymi rękami, ale przynosimy kłosy zboża, zioła, kwiaty, przynosimy również swoje cierpienia, pracę, modlitwę, wyrzeczenia, trudy codziennego życia. W tym dniu prosimy Matkę Bożą, patronkę dobrych zbiorów, byśmy kiedyś nie stanęli przed Nią z pustymi rękami, by Matka Boża pomogła nam osiągnąć szczęście, jakim cieszy się Ona dzisiaj jako Królowa Nieba i Ziemi. Niech ten, wykonany z wielkim trudem wieniec, będzie naszym wspólnym darem dla Maryi, Patronki Parafii, za to, co uczyniła i co czyni dla każdego z nas.
Za przyczyną Królowej nieba i ziemi prosimy Boga, aby te zioła, kwiaty i owoce, przez Niego błogosławione, służyły dobru ludzi i zwierząt.
MODLITWA BŁOGOSŁAWIEŃSTWA WIENCA DOŻYNKOWEGO
Panie, nasz Boże, Ty sprawiasz, że na ziemi rosną trawy, zioła i zboża na pożywienie i lekarstwo dla ludzi i zwierząt. Od Ciebie pochodzi obfitość wody i promieni słońca, aby wszystko, co się zieleni i rozkwita, owocowało, gdy nadejdzie czas zbiorów.
Prosimy Cię, pobłogosław † przyniesione do Ciebie pierwociny ziemi, kłosy zbóż, zioła i kwiaty. Aby mogły służyć zdrowiu ludzi i zwierząt.
A gdy będziemy schodzić z tego świata, niech nas, niosących pełne naręcza dobrych czynów, przedstawi Tobie Najświętsza Dziewica Wniebowzięta, najdoskonalszy owoc tej ziemi, abyśmy zasłużyli na przyjęcie do Twojego domu. Przez Chrystusa, Pana naszego.