RORATY – Dzień 17
Temat: Święty Ignacy Loyola – Ksiądz do zadań specjalnych
Wujek Andrzej pokazał dzieciom pokoik w którym mieszkał Św. Ignacy Loyola, a który był bardzo zwyczajny i skromny. Zanim w nim zamieszkał nasz święty, przeżył wiele przygód.
Najpierw Ignacy chciał odpokutować grzechy i w tym celu udał się do Ziemi Świętej. Zatrzymał się w jaskini prowadził bardzo ascetyczne życie, dużo pościł, modlił się i żył bardzo ubogo. Zły duch zniechęcał go do takiego sposobu życia i służenia Panu Bogu. A dobry anioł podsuwał mu dobre myśli i zachęcał do wytrwałości w takim stylu życia. I wtedy Ignacy Loyola nauczył się odróżniać działanie dobrego i złego ducha w swojej duszy. Odkrył także, że w byciu świętym nie są najważniejsze długie modlitwy, surowe posty i umartwienie, ale miłość do Pana Boga i zastanawianie się co zrobiłby na jego miejscu Pan Jezus.
Za radą franciszkanów wrócił do Rzymu, i wtedy pojawiło się pragnienie pomagania innym zbliżyć się do Boga. Postanowił w tym celu zdobyć odpowiednią wiedzę studiował teologie i inne nauki w Hiszpanii, w Paryżu, gdzie nastąpiło kolejne jego życiowe odkrycie. Zobaczył, że gdy działa nie sam, ale w grupie, wtedy może więcej zdziałać dla Boga. I tak założył zakon jezuitów. Kościół bardzo potrzebował takiego zakonu.
PYTANIA:
- Dlaczego Ignacy pojechał do Ziemi Świętej?
Odp.: Najpierw chciał odpokutować za grzechy, a następnie bardziej poznać, pokochać i naśladować Pana Jezusa)
- Co odkrył po powrocie do Europy?
Odp.: Odkrył, że Pan Bóg go zaprasza, aby pomagał ludziom zbliżyć się do Boga, oraz, że więcej zdziała, kiedy będzie działał i pracował w grupie. Dlatego założył zakon jezuitów.