Zioła dla Najświętszej Panienki

BYŁA CICHA I PIĘKNA JAK WIOSNA

15 sierpnia Kościół obchodzi wyjątkowe święto – Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny, w naszej tradycji zwane też świętem Matki Boskiej Zielnej. Kościół tego dnia przypomina swoim wiernym wielki dogmat wiary katolickiej, ogłoszony w 1950 r. przez papieża Piusa XII, mówiący o tym, że „Maryja Matka Chrystusa wraz z ciałem została wzięta do nieba”. Skoro Matka Chrystusa była poczęta bez grzechu, to w konsekwencji nie podlegała też prawu śmierci, gdyż śmierć jest skutkiem grzechu pierworodnego.  Nigdzie nie mówi się o śmierci Matki Bożej, raczej używa się zwrotu „zaśnięcie Najświętszej Maryi Panny”. Ostatnia wzmianka o Matce Bożej zawarta jest w „Dziejach Apostolskich”. Pokazuje Ją trwającą z uczniami na modlitwie w Wieczerniku i oczekującą na Ducha Św. Według Tradycji „Wniebowzięcie Maryi” odbyło się w 48 r. po Chrystusie, w piętnaście lat po „Wniebowstąpieniu”. Apostołowie zebrali się w Jerozolimie, by być w przy Maryi w jej ostatnich chwilach. W momencie Jej zaśnięcia widzieli śpiewające chóry anielskie. Ciało  złożyli w grobowcu w Ogrodzie Getsemani. Nie było z nimi apostoła Tomasza, który po powrocie z ewangelizacji Indii pojawił się po trzech dniach. Na jego prośbę otworzono grób, ale ciała tam nie znaleziono, tylko prześcieradło w które było owinięte. W powietrzu unosił się  zapach kwiatów.  Wszyscy zrozumieli, że Jezus zabrał swoją matkę prosto do nieba z ciałem. 

Święto Matki Boskiej Zielnej przypada w okresie późnego lata, kiedy dobiegają końca prace żniwne, bo jak mówi stare powiedzenie: „Na Wniebowzięcie pokończone żęcie”. Lud przynosząc wiązanki zbóż, owoców i roślin, dziękował Matce Bożej za pomoc w ciężkiej pracy na roli oraz za opiekę nad ludźmi i ich plonami. W dniu tym podczas uroczystych nabożeństw błogosławi się kłosy zbóż, owoce i kwiaty. Przed ołtarzami są ustawiane wieńce żniwne i bukiety, które poświęcają kapłani. Dołącza się do tego upieczony z tegorocznych zbiorów chleb. Zwyczaj święcenia w tym dniu ziół polnych, kłosów zbóż i owoców wywodzi się on ze starej chrześcijańskiej legendy – apokryfu – mówiącego o tym, jak apostołowie po otwarciu grobu Matki Bożej nie znaleźli tam jej ciała, tylko same zioła i kwiaty. Zwyczajowi temu towarzyszy wiara, że zioła poświęcone w tym dniu za pośrednictwem Maryi otrzymują moc leczniczą i chronią od chorób i zarazy oraz mają niezwykłą moc ochrony przed złem. Rolnicy tego dnia dziękują też Bogu za plony ziemi i ziarno, które zebrali z pól, sierpień jest przecież miesiącem żniw! Wianki z kwiatów, ziół i kłosów w każdym rejonie kraju są inaczej nazywane i układane. Wianki mają też zapewnić dostatek, dlatego dawniej wykruszano z poświęconych ziół ziarno i mieszano je z nowym, które miało iść na siew. Również łupiny poświęconych owoców zawieszano na drzewach, aby obrodziły one w roku następnym. Ze świętem Matki Bożej Zielnej związana są przysłowia: „Na wniebowzięcie pokończone żęcie”; „Gdy na Wniebowzięcie Panny ciepło dopisuje, to ciepły i pogodny koniec lata obiecuje”; „W sierpniu każdy kwiat woła – zanieś mnie do kościoła

ŚWIĘTO WOJSKA POLSKIEGO – to święto państwowe Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, obchodzone 15 sierpnia na pamiątkę zwycięskiej bitwy warszawskiej z 1920 roku, zwanej też Cudem nad Wisłą. Bitwa ocaliła nie tylko niedawno odzyskaną polską niepodległość, ale była to jedna z najważniejszych bitew XX wieku w dziejach świata. Wojsko Polskie na czele ze zwycięskim wodzem marszałkiem Józefem Piłsudskim zatrzymało i zwyciężyło milionową nawałę Armii Czerwonej i uratowało nie tylko Polskę, ale całą Europę przed niewolą oraz wprowadzeniem sowieckiego totalitaryzmu i systemu komunistycznego.
W całej Polsce w tym dniu odbywają się uroczyste msze święte w intencji poległych na polu chwały, apele na cmentarzach i grobach żołnierzy. Z okazji 100-lecia Niepodległości RP zawsze odbywa się Wielka Defilada Niepodległości – pod takim hasłem Ministerstwo Obrony Narodowej organizuje paradę z okazji święta Wojska Polskiego. Biorą w niej udział nie tylko żołnierze z Polski i państw sojuszniczych, ale i rekonstruktorzy z historycznym sprzętem.

ŚPIEWAJMY PAMIĘĆ O TYCH POLAKACH

Upamiętnienie kpt. Jana Zdziarskiego w 100. rocznicę śmierci w walkach pod Radzyminem – Siedliska Bogusz, 13 sierpnia 2020

Upamiętnienie kpt. Jana Zdziarskiego w 100. rocznicę śmierci w walkach pod Radzyminem – Siedliska Bogusz, 13 sierpnia 2020

Śpiewajmy pamięć a tych chłopakach

Na cmentarzu w Siedliskach Bogusz spoczywa kpt. Jan Zdziarski, kawaler orderu Virtuti Militari. Poległ 13 sierpnia 1920 roku pod Radzyminem na samym początku bitwy Warszawskiej. Był absolwentem Akademii Wojskowej w Warszawie i inżynierem budowy dróg i mostów.

W 100 rocznicę jego śmierci w kościele parafialnym w Siedliskach Bogusz 13 sierpnia tj. czwartek o godz. 11.00 zostanie odprawiona msza święta w asyście pododdziału honorowego Wojska Polskiego, a po niej nastąpi uroczyste odsłonięcie i poświęcenie wyremontowanego dzięki środkom z Instytutu Pamięci Narodowej Oddział w Rzeszowie. W uroczystościach weźmie udział dr Piotr Szopa, naczelnik Oddziałowego Biura Upamiętniania Walk i Męczeństwa IPN w Rzeszowie wraz z delegacją.

Cud nad Wisłą – Elektryczne Gitary

Witam Drogich Parafian!

Mel. Barka

Drodzy Parafianie Parafii Siedliska – Bogusz

        Od dzisiaj decyzją Ks. Biskupa Ordynariusza Andrzeja Jeża jestem Waszym nowym proboszczem, i mam jak napisał biskup w dekrecie nominacyjnym troszczyć się o zbawienie wiernych tej Parafii i o jej dobra materialne. Mam świadomość, że parafia nie jest, jak to mówił do nas w czasie święceń kapłańskich Ks. Biskup Józef Życiński, moim prywatnym folwarkiem czy prezentem, ale kolejnym zadaniem na mojej kapłańskiej drodze, z którego kiedyś zdam sprawę przed Bogiem. I tutaj dużo zależy ode mnie, od mojej pracowitości i troski duszpasterskiej, ale też dużo zależy od modlitwy wszystkich, którzy tworzą wspólnotę Parafii Siedliska – Bogusz. Sługa Boży Kardynał Stefan Wyszyński, na którego beatyfikację czekamy, często powtarzał, że mamy takich kapłanów jakich sobie wymodlimy. Dlatego proszę Was o tą modlitwę bym był dla was skutecznym narzędziem Bożej łaski, która Was zaprowadzi do nieba.

 Pozdrawiam tak po kapłańsku wszystkich począwszy od dzieci i młodych, którzy są przyszłością tej parafii, poprzez rodziny, które ją tworzą, bo parafia to „rodzina rodzin”, aż po najstarszych, zwłaszcza chorych i cierpiących, których zapewne w waszej parafii nie brakuje. Wszystkich i moją posługę proboszczowską w tej Parafii zawierzam Matce Najświętszej w Tytule Jej Narodzenia. Bardzo serdecznie dziękuję za modlitwę w mojej intencji, słowa powitania oraz wyrazy wszelkiej dobroci i życzliwości.

        Błogosławić znaczy dobrze życzyć. To moje pozdrowienie wszystkich Parafian zawieram w kapłańskim błogosławieństwie, czyli w samych dobrych życzeniach od Boga i naszej Patronki, Matki Bożej w Tytule Jej Narodzenia.

Szczęść Boże!

Ks. Antoni – wasz Proboszcz!