Uncategorized

Sierpień to czas żniw. Ze żniwami przez wieki związane były różne zwyczaje. Podstawa jednak zwyczaju była wszędzie ta sama: oto rolnicy uroczyście ścinali ostatnie kłosy zbóż, i równie uroczyście wśród śpiewów i muzyki przynosili je w formie ozdobnego wieńca do parafialnego Kościoła. Rolnicy wierzyli, że ta akcja obrzędowa i błogosławieństwo może wywierać wpływ na przyrodę.

Rozpoczęcie żniw było ważnym wydarzeniem w rocznym cyklu pracy na roli. Przede wszystkim należało wybrać dzień szczęśliwy, najlepiej sobotę, jako dzień poświęcony Matce Bożej. Do pracy przystępowali kosiarze ubrani schludnie, a nawet odświętnie, w niektórych regionach kraju dziewczęta przystrajały głowy kwiatami. Rozpowszechniony był zwyczaj uczestniczenia w okolicznościowym nabożeństwie. Kapłan udzielał wszystkim błogosławieństwa, czasem kropił kosy i sierpy wodą święconą. Pierwsze ścięte kłosy układano na polu w kształt krzyża. Istniał zwyczaj, że pierwszy snopek zanoszono do chaty, aby pod domowym krzyżem czy obrazem czekał na dzień zwózki zboża do stodoły i chronił zabudowania gospodarskie przed uderzeniem pioruna. 

Nie ścinano zboża do ostatniego kłosa. Ostatnie kłosy są niejako symbolem całego plonu; w niektórych okolicach wiązano je razem, strojono w kwiaty i wstążki, i tak powstały znane dzisiaj, wieńce dożynkowe.
Uroczystym zakończeniem żniw – tak jak i dzisiaj – były dożynki, rozmaicie w różnych okolicach nazywane: obżynki, wyżynki, wieniec, wieńczyny.

Dożynki to radosny obrzęd zakończenia żniw i złożenie Stwórcy nieba i ziemi, tego wszystkiego, co dała matka ziemia w czasie pracy żniwnej. Zawsze głównym akcentem dożynek było uroczyste błogosławieństwo wieńca, symbolizującego trud żniwiarzy. 

Wieniec splatano najczęściej z żyta i pszenicy, albo jeden z żyta, a drugi z pszenicy. Dekorowano go bardzo bogato owocami jarzębiny, gałązkami leszczynowymi, kwiatami, mirtem, bukszpanem, sitowiem, wstążkami, jabłkami, a także piernikowym sercem, co wyrażało bogactwo lasów i pasiek. 
Wieniec dożynkowy przechowywano starannie, ponieważ ziarna z jego kłosów używano do siewu, aby zapewnić sobie w przyszłym roku dobre plony. 

Dziś dożynki są świętem rolników. A współczesne wieńce dożynkowe niejednokrotnie są niezwykłymi dziełami sztuki ludowych twórców, mających wiele oryginalnych pomysłów na ich tworzenie. Dobrze jednak, że są one nadal kultywowane, gdyż niosą ze sobą najważniejsze przesłanie, które zawarte jest w pięknych słowach pieśni: „Bogu z Jego darów chleb niesiemy czysty. Owoc ziemi i rąk naszych przyjmij, Ojcze wiekuisty”. Oby za każdym razem, kiedy bierzemy do ręki chleb, towarzyszyła nam świadomość, że jest to owoc ziemi i naszej pracy otrzymany od Boga, za co powinniśmy Mu nieustannie składać dziękczynienie.

 W naszym Kościele w  5 września na kilka dni przed Świętem Matki Bożej Siewnej, Patronki Siedliskiej Parafii, na sumie o godzinie 11.00 zostaną poświęcone Wieńce Dożynkowe z tegorocznych kłosów zboża oraz ziół i bukietów kwiatów.  Wszystkich wieńców dożynkowych będzie aż 19 ponieważ w tym dniu będziemy przeżywali Dożynki Gminno- Parafialne Ziemi Brzosteckiej z udziałem Władz naszej Gminy.

    W tym dniu nie przychodzimy do Kościoła z pustymi rękami, ale przynosimy kłosy zboża,  zioła, kwiaty, przynosimy również swoje cierpienia, pracę, modlitwę, wyrzeczenia, trudy codziennego życia. W tym dniu prosimy Matkę Bożą, patronkę dobrych zbiorów, byśmy kiedyś nie stanęli przed Nią z pustymi rękami, by Matka Boża pomogła nam osiągnąć szczęście, jakim cieszy się Ona dzisiaj jako Królowa Nieba i Ziemi. Niech ten, wykonany z wielkim trudem wieniec, będzie naszym wspólnym darem dla Maryi, Patronki Parafii, za to, co uczyniła i co czyni dla każdego z nas.

Za przyczyną Królowej nieba i ziemi prosimy Boga, aby te zioła, kwiaty i owoce, przez Niego błogosławione, służyły dobru ludzi i zwierząt.

MODLITWA BŁOGOSŁAWIEŃSTWA WIENCA DOŻYNKOWEGO

Panie, nasz Boże, Ty sprawiasz, że na ziemi rosną trawy, zioła i zboża na pożywienie i lekarstwo dla ludzi i zwierząt. Od Ciebie pochodzi obfitość wody i promieni słońca, aby wszystko, co się zieleni i rozkwita, owocowało, gdy nadejdzie czas zbiorów.
Prosimy Cię, pobłogosław † przyniesione do Ciebie pierwociny ziemi, kłosy zbóż, zioła i kwiaty. Aby mogły służyć zdrowiu ludzi i zwierząt.
A gdy będziemy schodzić z tego świata, niech nas, niosących pełne naręcza dobrych czynów, przedstawi Tobie Najświętsza Dziewica Wniebowzięta, najdoskonalszy owoc tej ziemi, abyśmy zasłużyli na przyjęcie do Twojego domu. Przez Chrystusa, Pana naszego.

Pogrzeb Śp. + Ireny Sobczyk z Siedliska – Bogusz, Huta odbędzie się w sobotę 21 sierpnia 2021 roku o godz. 13.30 Różaniec za zmarłą, a o godz. 14.00 Msza Pogrzebowa.

Polecajmy zmarłą Irenę miłosierdziu Bożemu w naszych codziennych modlitwach.

W związku z zbliżającą się beatyfikacją S.B. Kardynała Stefana Wyszyńskiego, która nastąpi 12 września 2021 r. w Warszawie

Mali Boguszanie zapraszają na część artystyczną o Słudze Bożym Kardynale Stefanie Wyszyńskim – Prymasie Tysiąclecia

22 sierpnia godz. 10.30

Kościół Parafialny w Siedliskach – Bogusz

Pogrzeb Śp. + Marii Rakowskiej z Głobikówki odbędzie się w niedzielę 15 sierpnia 2021 roku o godz. 16.15 Różaniec za zmarłą, a o godz. 16.45 Msza Pogrzebowa.

Polecajmy zmarłą Marię miłosierdziu Bożemu w naszych codziennych modlitwach.

Uroczystość Wniebowzięcia NMP – 15 SIERPNIA 2021

MSZE ŚWIĘTE W SIEDLISKACH – BOGUSZ: 7.00; 9.30; 11.00 i 15.00

GŁOBIKÓWKA: 8.15

Matkę Najświętszą czcimy jako opiekunkę ludzi i ziemi, nic więc dziwnego, że nasi dziadowie obrali Maryję jako patronkę przełomowych momentów w cyklu wegetacyjnym roślin, które pozwalałyby na utrzymanie w zdrowiu i dobrobycie ich rodzin.

Stąd też 25 marca – w dzień zwiastowania Pańskiego – Maryja czczona była jako Matka Boska Roztworowa – wierzono, że tego dnia rozpoczynają swój rozwój wszystkie rośliny. Święto Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny – 2 lipca – stało się świętem Matki Bożej Jagodnej, gdyż od tego momentu można było zbierać jagody. 8 września – czyli święto Narodzenia Najświętszej Marii Panny nazywane było dniem Matki Boskiej Siewnej, ponieważ to właśnie tego dnia Maryja miała przechadzać się po obsianych oziminą polach błogosławiąc je, dzięki czemu ziemia miała wydać wysokie plony.

Świętem maryjnym związanym z uprawą ziemi, które do dzisiaj najmocniej i chyba najokazalej kultywowane jest nie tylko w Polsce, ale w całej Europie jest święto Wniebowzięcia Najświętszej Panny, poświęcone tzw. Matce Bożej Zielnej. W ten dzień Maryja czczona jest jako patronka ziemi będącej w bujnym rozkwicie – kwiatów, ziół, owoców i warzyw.

Dla mieszkańców wsi 15 sierpnia to ukoronowanie sezonu najbardziej intensywnych prac w polu. Zbiory oznaczają ogromny wysiłek dla gospodarzy, dlatego w uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, która zazwyczaj odbywała się tuż po żniwach, dziękowano Matce Bożej za udane plony, modlono się o dalszy urodzaj, o zdrowie dla upraw, zwierząt i ludzi.

W tym dniu wierni przynoszą do kościołów bukiety zrobione z kwiatów, ziół, owoców, warzyw. W każdym rejonie kraju bukiety nieco się różnią i inaczej się nazywają.

Przez wieki w pewne dni w roku ludzie święcili w kościołach bukiety zawierające zioła, kwiaty, zboża i warzywa. W naszym kraju najważniejszymi takimi okazjami były oktawa Bożego Ciała, kiedy święcono wianki i dzień Matki Boskiej Zielnej 15, kiedy święcono bukiety. Święta te uzupełniały się wyśmienicie. Po Bożym Ciele święcono zioła kwitnące na początku lata, a na Zielną – te kwitnące późnym latem.

Poświęcone bukiety i wianki trzymano przez cały rok, wierzono że chronią od nieszczęścia, choroby, czy pioruna. Wianki czasem wieszano na drzwiach, a bukiety z Zielnej wkładano za święte obrazy. Wyciągnięte z nich zioła lecznicze były szczególnie skuteczne w leczeniu ludzi i zwierząt.

W bukietach na MB Zielną musiało się znaleźć nie tylko zboże, plony z gospodarstwa i kwiaty ozdobne, chętnie wtykano do niego także lecznicze zioła z ogródka i dzikie rośliny zielne.

Dawniej na Matki Boskiej Zielnej święcono niemal wszystkie owoce ziemi, i to dosłownie.  Najistotniejsze były jednak zboża oraz zioła lecznicze. Po poświęceniu bukiet traktowano po prostu jak obiekt niemal sakralny.

To święto uczy nas bioróżnorodności, szacunku dla roślin, nawet dla chwastów. Taka na przykład babka to takie ziółko, które rośnie wszędzie, a przecież to roślinka, która ma ogromna moc, na przykład leczy rany. Znaczenie roślin dla ludzi jest udowodnione naukowo. Amerykanie robili badania, z których wynikało, że dzieci dotknięte ADHD po półgodzinnym spacerze po lesie potrafią się skupić i skoncentrować w tym samym zakresie, jaki zapewniają im pigułki. Święto uczy nas też ekologii, zawiera intuicję ekologiczną – odwieczną. Grubo, zanim papież Franciszek napisał swą encyklikę ekologiczną Laudato Si – „Pochwalony Bądź” – nasze prapraprababki już posiadały tę intuicję. Ksiądz Tischner mówił o święcie Matki Boskiej Zielnej, że „to święto przede wszystkim piękne. Ono prowokuje ludzi, aby byli piękni”. Zbieranie ziół i kwiatów jest jak muzyka: łagodzi obyczaje, koi i uczy. Każdy więc w takim botanicznym safari się odnajdzie.

Wczytajcie się w modlitwę, która będzie odmawiana w Święto Matki Bożej Zielnej pod koniec Mszy Świętej. Są w niej pędy zbóż, nasz chleb i naręcza dobrych czynów, nasza szansa na zbawienie. I jeszcze kwiaty, symbol piękna i szczęścia.

Niech zatem bukiet poświęcony w MB Zielną zapewni rolnikom dobre plony, nas i zwierzęta chroni od wszelkich chorób i nieszczęść, a nasze domostwa, gospodarstwa, pola, ogrody, łąki i sady chroni od klęsk żywiołowych i gwałtownej niepogody, a wszystkim zapewni pomyślność i dobrobyt, Niech bukiet poświęcony w MB Zielną zachęca nas do zbierania dobrych uczynków, które będą naszą przepustką do nieba.

MODLITWA POŚWIECENIA BUKIETÓW

Panie, nasz Boże, Ty sprawiasz, że na ziemi rosną trawy, zioła i zboża na pożywienie i lekarstwo dla ludzi i zwierząt. Od Ciebie pochodzi obfitość wody i promieni słońca, aby wszystko, co się zieleni i rozkwita, owocowało, gdy nadejdzie czas zbiorów. Prosimy Cię, pobłogosław † przyniesione do Ciebie pierwociny zieleni tego roku, młode pędy zbóż, trawy, zioła i kwiaty. Zachowaj je od suszy, gradu, powodzi i wszelkiej szkody, aby wzrastały, radowały oczy, przynosiły jak najobfitszy plon i mogły służyć zdrowiu ludzi i zwierząt. A gdy będziemy schodzić z tego świata, niech nas, niosących pełne naręcza dobrych czynów, przedstawi Tobie Najświętsza Dziewica Wniebowzięta, najdoskonalszy owoc tej ziemi, abyśmy zasłużyli na przyjęcie do Twojego domu. Przez Chrystusa, Pana naszego. Wszyscy: Amen.